Η πειραματική πρόσκρουση της NASA στον Δίμορφο ξεπέρασε τις προσδοκίες μας

Μετά από χρόνια προσεκτικού σχεδιασμού, πέρυσι το Σεπτέμβριο η NASA έστειλε το DART για να συγκρουστεί με τον αστεροειδή Δίμορφο. Σκοπός του πειράματος ήταν να του αλλάξει τροχιά για να διαπιστωθεί αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα τέτοιο σύστημα ως πλανητική άμυνα σε περίπτωση που κάποιος αστεροειδής κατευθύνεται προς τη Γη.

Τώρα, οι μετρήσεις ολοκληρώθηκαν και φαίνεται πως η πορεία του αστεροειδή άλλαξε πολύ περισσότερο από αυτό που περιμέναμε. Μία σειρά πέντε papers που δόθηκαν στη δημοσιότητα, περιγράφουν την αλλαγή πορείας και τους μηχανισμούς πίσω από αυτήν.

Με διάμετρο 160 μέτρων, ο Δίμορφος βρίσκεται σε τροχιά 11.9 ωρών γύρω από το μεγαλύτερο αστεροειδή 780 μέτρων, Δίδυμο. Οι εκτιμήσεις των επιστημόνων έκαναν λόγο για αλλαγή της τροχιακής περιόδου κατά 7 λεπτά μετά τη σύγκρουση με το DART. Ωστόσο σύμφωνα με το πρώτο paper, η αλλαγή ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη. Πλέον, ο Δίμορφος ολοκληρώνει μία τροχιά 33 λεπτά ταχύτερα, με μόνο τη μεταφορά ορμής από το DART να μην μπορεί να εξηγήσει αυτή τη μεγάλη αλλαγή.

Στο δεύτερο paper ερευνάται το υλικό που εκτοξεύθηκε από τον αστεροειδή κατά τη σύγκρουση με το DART. Βρέθηκε λοιπόν πως το υλικό δεν εκτοξεύτηκε μόνο τη στιγμή της σύγκρουσης, αλλά ο Δίμορφος συνέχισε να “χάνει” νέφη σκόνης, δημιουργώντας μία ουρά όπως ένας ξηρός κομήτης.

Το τρίτο paper μελέτησε το φως που αντανακλάται από το Δίμορφο πριν και μετά τη σύγκρουση με το DART. Το επίπεδο φωτεινότητας κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έδειξε πως ο Δίμορφος έχασε περίπου το 0.3% με το 0.5% της συνολικής μάζας του.

Το τέταρτο paper καταλήγει στο συμπέρασμα πως το υλικό που εκτοξεύθηκε από τον Δίμορφο ήταν υπεύθυνο για το μεγαλύτερο μέρος της αλλαγής της τροχιάς του, καθώς μετέφερε μεγαλύτερη ορμή από αυτήν που μεταφέρθηκε από το DART τη στιγμή της σύγκρουσης.

Το πέμπτο και τελευταίο paper αναδόμησε κάθε στιγμή της σύγκρουσης από τα υπάρχοντα δεδομένα, μαζί με μία λεπτομερή καταγραφή του μεγέθους και του σχήματος του σημείου της σύγκρουσης.

Το συμπέρασμα του πειράματος, είναι πως αν γνωρίζουμε μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα πως ένας αστεροειδής κατευθύνεται προς τη Γη, μία κινητική σύγκρουση ενός σκάφους είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο προστασίας του πλανήτη μας, χωρίς την ανάγκη μιας πρότερης χρονοβόρας και ακριβής αποστολής αναγνώρισης του στόχου. Ιδανικά, μία αποστολή ανακατεύθυνσης του αστεροειδούς μπορεί να πραγματοποιηθεί δεκαετίες πριν την αναμενόμενη σύγκρουση με τη Γη.

Η επιτυχημένη σύγκρουση του DART με τον Δίμορφο και η τελική αλλαγή της τροχιάς του, επιδεικνύει πως η τεχνολογία κινητικής σύγκρουσης είναι μία βιώσιμη τεχνική για να προστατεύσουμε τη Γη αν αυτό χρειαστεί.